Onlangs reed ik op een zonovergoten herfstdag langs een park. Het was prachtig buiten. De bomen begonnen goud te kleuren. Vanuit mijn ooghoek zag ik iets wat me deed glimlachen. Een oude vrouw zat midden op het pad op het bankje van haar rollator. Ze had haar hoofd naar de zon gewend, haar ogen gesloten. Ze genoot zichtbaar van het zonnetje. Ze bekommerde zich er niet om dat ze de weg versperde. Ze lette niet op de mensen om zich heen. Ze maakte zich geen zorgen over eenzaamheid of ouder worden. Ze zat daar stil te genieten van het heerlijke moment in de zon: tevreden en (misschien voor een moment) gelukkig. Hoewel ze stokoud is, leeft ze volop!
Vandaag sloeg ik mijn Bijbel open en las een tekst die me trof. Jezus wordt bekritiseerd door dominees (Schriftgeleerden) omdat Hij op de sabbat een man die 38 jaar lang ziek was en alle hoop op genezing had opgegeven, had genezen. De Joden waren woedend. Het was niet de eerste keer dat Jezus op die manier de wet overtrad. Bovendien, wie dacht die Jezus wel dat Hij was? Hoe durfde Hij zich Gods Zoon te noemen? Zij kenden de Bijbel. Zij leefden onberispelijk naar alle geboden. Nu was daar een man die duizenden volgelingen trok, honderden mensen genas en zelfs doden opwekten. Zijn woorden hadden kracht, dat was duidelijk. Zijn aanwezigheid en aanraking brachten leven en overvloed. Maar zij lieten zich niet verleiden door kracht, door leven, door liefde. Zij verharden hun hart en beraamden plannen om Hem te doden.
Wat Jezus over hen zegt raakt me. Hij zegt: “U onderzoekt de Schriften, want U denkt daardoor eeuwig leven te hebben en die zijn het die van Mij getuigen. En toch wilt u niet tot Mij komen opdat u leven hebt” (Johannes 5: 39,40). Om leven te ontvangen is het onvoldoende de Bijbel te bestuderen, naar de kerk te gaan en de wet te onderhouden. We kunnen denken leven te hebben en toch geestelijk dood zijn. Leven ontvang je alleen door een persoonlijke ontmoeting met Jezus. Door tot Hem te komen en je met hart en ziel en zinnen op Hem als persoon te richten. Willen we dat? Zo dichtbij komen dat je Zijn warmte en liefde voelt? Willen we ons hart naar Hem opheffen en voor Hem openen? Jezus wordt de Zon der gerechtigheid genoemd (Maleachi 4:2). In Zijn nabijheid vindt genezing plaats, ontstaat vreugde. We zullen dartelen als kalveren uit de stal! (Maleachi 4:2).
Hoe moeilijk kan het zijn om tot Jezus te komen? “Het gaat zomaar niet”, zei mijn vader altijd. Hij bedoelde dat je niet lichtvaardig en zonder ‘grondige zonden kennis’, tot Jezus kon komen. Jezus zelf nodigt ons uit: “Kom, richt je aandacht op Mij”. Kan het zo simpel zijn als met de stokoude vrouw op haar rollator? Ze vergat alles om zich heen, hief haar gezicht naar de zon en genoot van licht en warmte. Misschien moet je eens een moment nemen om alles om je heen vergeten. Alles wat je bezighoudt loslaten. Angsten, zorgen, twijfel, verdriet en boosheid zijn als beslagen ruiten. De zon breekt er niet doorheen. Keer ze eens, voor een moment misschien, de rug toe en hef je gezicht op naar de Zon der gerechtigheid. Laat je door Zijn stralen verwarmen. “Kom en leef!”, zegt Hij.
Geef een reactie