
“Zalig is de man die verzoeking verdraagt, want als hij beproefd gebleken is, zal hij de kroon van het leven ontvangen, die de Heere beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben” (Jakobus 1:12 HSV)
[Lees meer…] overOntvang de levenskroon: weersta verzoekingen!

Dankbaarheid wordt zowel binnen christelijk geloof als psychologie gezien als een belangrijke waarde. Het is een kracht die je boven jezelf en je leven doet uitstijgen en je verbindt met dat wat goed is. Niet voor niets wordt binnen psychologische hulpverlening en al veel eerder in de Bijbel, geadviseerd om dagelijks een moment te nemen bewust na te denken over waar je dankbaar voor kunt zijn! “Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u” (1 Thessalonicenzen 5:18) en “ De Heer is nabij. Laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken met dankzegging bekend worden bij God.”(Filippenzen 4:6b).
Onlangs zat ik op een rustig moment op de bank en keek naar buiten. Pimpelmezen, koolmezen, goudvinkjes en een klein maar dapper roodborstje, vlogen heen en weer. Enkele vogels zaten op de tuintafel te genieten van nootjes en vetbollen. Ik bedacht dat ik ons konijn wel los kon laten. Ik deed zijn hokje open. Hij rende vrolijk naar buiten. Na een paar rondjes door de tuin, nestelde hij zich op zijn plek onder de tuintafel. Geschrokken van het bruine pluizige dier, trokken de vogels zich terug in de struiken en de appelboom. Pluis, ons konijn, zat stil. De vogels keerden terug naar hun maaltijd. Zodra Pluis een vogel zag, sprong hij op hen af. Ik heb nooit geweten dat een konijn zo waakzaam zou zijn. De meeste vogels trokken zich verder terug op zoek naar eten bij buren. Maar het roodborstje liet zich niet verjagen. Het kwam keer op keer terug. Uiteindelijk gaf Pluis het jagen op en bleef lui liggen op zijn favoriete plekje.
Onlangs reed ik op een zonovergoten herfstdag langs een park. Het was prachtig buiten. De bomen begonnen goud te kleuren. Vanuit mijn ooghoek zag ik iets wat me deed glimlachen. Een oude vrouw zat midden op het pad op het bankje van haar rollator. Ze had haar hoofd naar de zon gewend, haar ogen gesloten. Ze genoot zichtbaar van het zonnetje. Ze bekommerde zich er niet om dat ze de weg versperde. Ze lette niet op de mensen om zich heen. Ze maakte zich geen zorgen over eenzaamheid of ouder worden. Ze zat daar stil te genieten van het heerlijke moment in de zon: tevreden en (misschien voor een moment) gelukkig. Hoewel ze stokoud is, leeft ze volop! 

